MANTIK HİÇ DEĞİŞMEMİŞ

Çarşamba akşamı herkes büyük bir heyecanla (!) Estonya-Türkiye maçını seyrederken, gazeteci Halit Esendir’in sunduğu “Bab-ı Ali” isimli programda, Yalçın Doğan’ı gördüm. Anlattıkları çok ilgimi çekti. Tabir yerindeyse ekranın karşısında çakıldım kaldım. Yalçın Doğan 1980’li yıllardan, darbe sonrası Askeri yönetimin olduğu yıllardan ve çok önemli bir olaydan bahsediyordu. 81 sonlarına doğru Mamak Askeri cezaevinden iki MHP‘li idam mahkumunun kaçtığını anlatarak başladı Yalçın Doğan. Ve devam etti: Birkaç gün sonra Cumhuriyet Gazetesi Ankara bürosu tarafından yapılan bir haber çıktı gazetede: “İki idam mahkumu kaçtıkları gece DPT’de saklandı.” Cezası onaylanan ve birkaç gün içinde infaz edilmesi gereken bu iki idam mahkumunun, kaçtıkları gece, o zaman askerlere bağlı bir devlet kurumu olan DPT’de saklandıkları yazılıyordu haberde. Sabah saat yedide bir telefon geldi. Bir albay “komutan derhal sizi bekliyor” dedi. Korgeneral Recep Ergun beni bekliyor Mamak’ta. Önce son derece nazik karşıladı “ne içersiniz” diye sordu. Sonra birdenbire, önünde bizim haberin altının kırmızı kalemle çizildiği gazeteyi göstererek, “kardeşim bu ne” diye bağırdı. Ben, “ kaçmışlar, orada saklanmışlar” dedim. “İyi de, sen bunu nereden öğrendin, bunu sekiz kişi biliyor” dedi. “Ben zannetim ki bu nereden çıktı, yalan bu” diyecek. O öyle demeyince, “tamam demek ki doğruymuş” dedim. Çok olağan bir şeymiş gibi, “Tabii doğru, sen bunu nereden öğrendin 8 kişi biliyor bunu” dedi. “Bunu söyleyeceksin dedi. Ben “gazeteci kesinlikle haber kaynağını açıklamaz, uluslar arası kurallarda da bu böyledir” deyince,”ne diyosun sen bana, ne uluslararası basını, ne masal anlatıyosun sen bana, nerden öğrendin hemen söyle” dedi. Ben söylememekte ısrar edince, “seni içeri atarım gazeteyi de kapatırım” dedi. Ben en son, “askeri rejim, e