SAĞLIK DEVLETİ..!

82 Anayasa’mızın “değiştirilemez, değiştirilmesi dahi teklif edilemez” maddelerinden olan ‘Cumhuriyetin nitelikleri’ başlıklı 2. Maddesinde: “Türkiye Cumhuriyeti, toplumun huzuru, millî dayanışma ve adalet anlayışı içinde, -insan haklarına saygılı, -Atatürk milliyetçiliğine bağlı, -başlangıçta belirtilen temel ilkelere dayanan, -demokratik, -lâik ve -sosyal bir hukuk Devletidir.” denilmektedir… Cumhuriyet tarihi boyunca, yani 88 yıldır bu sıralanan maddelerin hangisine özen gösterilebildi dersiniz? İnsan haklarına, demokrasiye, sosyal devlet, hukuk devleti olmaya mı? Tabii ki hayır… Bir asra yaklaşan zamandır ille de lâik olmaya özen gösterdik. Gösterdik de doğru mu anladık? Hani özen göstermişken doğru ve yerinde şekliyle olsa can kurban… Laikliği, sadece dini ve dindarı kontrol altında tutma ve onu sürekli olarak dizayn edip törpüleme olarak anladık… Konumuz asıl; neden bir türlü sosyal devlet olamadığımız.. Daha da ötesi, sağlık devleti olamadığımız… Sosyal güvenliği olan vatandaşlarımızın özel hastanelerde de muayene olabilmeleri bu alanda büyük bir devrim idi. Hastanelere gittiğimde insanlarımızın bu düzenlemeyi getirenlere yaptıkları hayır duaları görünce: “Bu dualar bile onların kurtuluşuna yeter herhalde” diyorum… Fakat devlet hastanelerine gittiğinizde yine eski tasla- eski hamamla karşılaşıyorsunuz… Belki çoğumuz kanıksadığımız için dikkat bile etmiyoruzdur. Ama uzun süre ülkeden ayrı kalıp da tekrar bazı gerçeklerle karşılaştığınızda, o zaman irkiliyorsunuz işte! Misalen; Silah ruhsatımı yenilemek için “tam teşekküllü bir devlet hastanesi”nden sağlık raporu almam icap etti. (Raporda neler neler istenmiyordu ki! Tamam… gözden, psikiyatriden rapor alınma gereğini anlarım da; genel cerrahiden, dâhiliyeden, KBB’dan… rapor almanın ne gereği var? Avukatlık mesleğim gereği, kendimi savunma adına silah taşımam gerekiyorken, karaciğer rahatsızlığım varsa mesela, silah taşıyamayacak mıyım yani?..” Ofisime daha yakın diye Haseki Hastanesi’nden alayım, ded