Robespierre ne zaman hatırlanır?

Son birkaç haftadır hukuk ve mahkemeler iş yetiştirme telaşı ile koşuştururken tabanlarından sıçrayan çamur enselerine yapışıyor. “Devlet bizi bugünler için besledi azizler. İş başa düştü!” romantizmi ile ideolojik saplantı birbirine karışmış durumda.

Mevcud otorite güdümündeki sözümona hukuki işleyiş, ta baştan verilen yargısız infazın altını doldurmak için çabalıyor. İBB'ne yapılan ilk operasyondan bir hafta sonra, kime ne ceza verileceği, kimin siyasi hayatının bitirileceği ve kimlerin yola getirileceği zaten belliydi.

Aslında gözden kaçırmaya çalıştıkları asıl mesele ekonomik kriz. Ülkenin ekonomik gidişatından başta ilgili bakan ve kendisinden mucizeler bekleyen iktidar teorisyenleri(!) ümitlerini yitirmeye başladılar. Altı boş hukuki meselelerin iktidara bir kaç hafta kazandırmanın ötesinde ekonomik bir getirisi olmayacağını anlayacak akli melekelerini kaybetmedikleri için kendimizi şanslı sayabiliriz.

Başından beri siyasi görünümden kurtulamayan İBB'ne yönelik hukuki süreç iddianamenin hazırlanmasından sonra da sürpriz yapmadı. Dört bin sayfalık tuğla kalınlığındaki iddianamenin heybeti sizi korkutmasın. Sene sonunu zor getiren iktidarın ekonomik krizler açısından “Biri de bitmeden öbürü de başlar!” kabusundan kurtulmaya ne kadar istekli olduğu ortada. Emeklilere bir türlü vermedikleri zammı, İBB'ye yapılan ilk operasyon ile bütünüyle tükettiler. Bundan sonra devam edecek mahkeme sürecinde Türk Ekonomisi için iyi haberler gelmeyeceğinde herkes müttefik. Bir sonraki seçimde herhangi bir sürprize meydan vermemek için böylesine pahalı yatırım biraz fazla değil mi?

Hukuki işleyişin muhaliflere bakan şubesi bütünüyle ideolojiye saplanmış durumda. İktidarın kendisine muhalif ve Saray'a rakip gördüğü bir başka siyasi aktörü neredeyse on yıldır içeride tuttuktan sonra yeni açılım süreci hatırına salıvermeye ikna olması akıllara