Cemaatin Yusuf Abisi!

Hayatının son deminde Medrese-i Yusufiye'dekilerin de Yusuf abisi olma rampasına yükseldi O.

Efendimiz Sallallahu Aleyhi Vesellemin huzurunda bir ses duyulmuştu da sorulunca "80 senedir yuvarlanan bir taşın cehenneme düşüşünün sesi" buyurmuştu. Kimileri 80 sene yuvarlanıp "cup" diye cehenneme düşerken kimileri de 80 sene rampadan rampaya, merhaleden merhaleye atlayarak Cennete uçuyor. Yusuf abimiz de Medrese-i Yusufiye'de çıkardığı erbaînlerle temizlendikçe temizlenmiş, onların da abisi olma rampasından Cennete, Efendimizin yanına, ismini taşıdığı Hz. Yusuf’ların yanına uçuvermiştir inşallah.

Tanıdığımız günden beri  O'nu ciddi bir dava adamı, Ümmet-i Muhammed’in ızdırabı, yüzünden okunan bir dava adamı, davasından başka bir derdi, bir sevdası olmayan bir dava adamı olarak gördük tanıdık. Hocamıza olan sevgi ve itimadını anlamak ise çok zordu. Hocamız bir şeyin olmasını istemişse; Onda bu olur mu olmaz mı? yapabilir miyiz yapamaz mıyız diye en küçük bir fikir yürütme, en küçük bir tereddüt göremezdiniz. Tam aksine hocamızın ağzından o çıkadursun Yusuf abimiz o işe çoktan başlamıştır. 

Hele hocamıza olan sevgisini anlamak hiç mümkün değildi. Bir gün hocamız bir şeye canı sıkılıp çantasını alıp “gidiyorum” deyince delirmişti O, kaç kişi onu zor zaptedebilmişti. Ve hocamız gözyaşlarıyla “tamam Yusuf bey gitmiyorum, işte buradayım gitmiyorum” diye diye onu zor teskin edebilmişti. Teveccühe teveccüh…Onun bu sevgisi de Hocamıza “Allah nasip eder bir gün Cennete gidersem Yusufumu almadan gitmem” dedirtmişti.

Yusuf abimiz ve onun gibi mağdur, mazlum, mahpus şekilde vefat eden bütün abi ve ablalarımız, bacı ve kardeşl