AİLE KONSEYİ ve ANAYASASI

Ben bu yazımda konuyu, aile işletmeleri perspektifinden ele alsam da, aslında tüm aile yapılarında da değerlendirilebileceğini düşünüyorum.

İstatistiki veriler, dünyadaki tüm işletmelere oranı %70 olan ve bir ülkenin kültürüne, yönetimine ve ekonomisine önemli katkıları bulunan Aile İşletmelerinin ortalama  %30’nun ikinci kuşağa, %10’nun üçüncü kuşağa ve ancak %4’ünün dördüncü kuşağa aktarılabildiği, %15’lik kısmının daha hayatlarının baharındayken ilk 5 yılında bittiğini ifade ediyor. 

Peki bu işletmelerin dayanıklılıklarının, devamlılıklarının ve sürdürülebilirliklerinin sağlanması, ömürlerine ömür katılması ve sahiplerinin yılmadan yollarına devam edebilmesinin  bir yolu ve çaresi mevcut değil midir? Bunun için herhangi bir  hayat iksiri yok mudur?

Elbette ki var. Tarihe ve çevremize baktığımızda 2., 3., 4. ... hatta 52. kuşağa aktarılmış işletmelerin hayat serencamelerinde bunu görebiliyoruz.  

Wikipedia verilerilerine göre, dünyanın en eski aile işletmesi, Japon tapınak kurucusu Kongo Gumi (https://en.wikipedia.org/wiki/Kong%C5%8D_Gumi ), M.S. 578 yılından beri kurucuların soyundan gelen bireyler tarafından işletilmekte iken, 14 asırdan fazla hayatta kalmasının ardından, 2006 yılında aşırı borca ve elverişsiz iş ortamına yenik düşmüş, başka bir