Ey Nefsim

“İsteyen nefsimle beraber dinlesin…” Ey nefsim, nedir şu sendeki çalım, Umudumu her gün boş çıkarırsın. Bu nasıl cehâlet, ne çeşit zulüm, Amr bin Hîşâm’lara taş çıkarırsın. İnsanlıktan çabuk sıkılmış canın, Hırsından delice kaynıyor kanın, Dünyada herkes mi senin düşmanın, Önüne gelene diş çıkarırsın. Niye özenirsin derebeylere, Hükmetmek istersin güne, aylara, Karışıp boyunu aşan şeylere, Başına gereksiz iş çıkarırsın. Kimseyi dinlemez, benlik güdersin, Burnunun dikine yürür, gidersin, Özünde acaba ne vehmedersin, Ki, dört bir taraftan baş çıkarırsın. Öyle garip garip düşlere daldın, Acaba kimlerden icâzet aldın. Son günlerde sihre pek merak saldın, Şapkandan habire kuş çıkarırsın. Evvelce yok idin, nereden çıktın, Damla değil iken deryaya aktın, Şimdi ummanlara kafayı taktın, Kendini kimlere eş çıkarırısın. Ey Salim, niye hep suratın asık, Vicdanının sesi ne kadar kısık, Kapat gözlerini, var gücünle sık, Belki iki damla yaş çıkarırsın. Bekir SALİM 09.05.2014