İSRAIL'DEKI ZEYTIN BAHÇELERI İZMIR'DEKILERE BENZEMIYOR ARTIK!

İsrail'de görev yapan bir hariciyeli "İsrail-Filistin arasıdaki husumetin hiç bitmeyeceğini, ancak bile bile insanlara umut depolamak zorunda kaldıklarını” itiraf etmişti. Oysa o topraklarda yaşarken aklımdan İsrail'deki zeytin bahçelerinin İzmir'dekilere benzedigini geçiriyor, barışa dair umutlar besliyordum. Taa ki... İsrail'in Lübnan'a savaş açtığı 2006'nın yaz aylarında ben de kutsal topraklardaydım. Telaviv’den Kudüs’e dolmuşla giderken yol kenarlarındaki tek tük zeytin ağaçları Ege havası vermişti bu topraklara. Bu inciye bir de dağı, taşı, toprak yapısının benzerliği eklenince iyiden iyiye İzmir’de hissetmiştim kendimi. Bu bahtiyarlığım çok geçmeden yerini endişeye bırakacaktı. Biraz ileride botları tozlanmış askerin elindeki muazzam silahı bize doğrultmasıyla doğayla oynadığım barışcılık oyunu oracıkta sonlanacaktı. Kutsal şehir Kudüs'ün silahların altında yaşamaya mahkum edildiğini görmek acı vermişti. O dönem not ettiğim izlenimlerimi karıştırırken Kudüs’ü resmeden şu satırlar çekti dikkatimi: “Şehri tüm ayrıntılarıyla gösteren Zeytin Dağı'ndan, bu dağki İzmir’in Kadifekalesi gibi bir muazzam manzaraya sahip, palmiye ve çam ağaçları ile kaplı, dingin Kudüs'ü izlerken tepedeki kara bulutların kan taşıdığından kimsenin haberi yok. Her köşe başında kızlı erkekli genç İsrail askerleri ellerine tutuşturulan boyları kadar silahlarla bekliyor bu üstüne titrenilen şehri. Kudüs halkı sanki savaştan bihaber geceleri sokakları ve eğlence mekanlarını dolduruyor. Kanuni Sultan Süleyman'ın duvarları arasında Müslüman, Yahudi, Ermeni, Hristiyan yan yana yaşıyor ya da yaşatılıyor. Ara sokaklarında ben ise barış arıyorum. Yollar o kadar dar ki duvar kokusu her yerde. Ezan sesi duyuyorum Mescid-I Aksa tarafından. Siyah beyaz bir korku filmi geçiyor gözümün önünden: “1967’deki Altı Gün Savaş’ında İsrail, Arap devletlerini yener. Sonra da kendini bilmez İsrail askerleri Peygamber Efendimiz’in(SAV) Mirac’a yükseldiği yere kendi bayraklarını diker