Parodi Yargılaması: Dink Davası

Yönetmenliğini Costa Gavras’ın yaptığı 1969 yapımı Oscar ödüllü “Z” filminde “derin devlet tarafından organize edilen bir suikastı örtbas etmek için Devletin tüm imkanlarıyla ortaya koyduğu çaba” anlatılır. Muhalif bir politikacının hedef alındığı suikast sonrası Devlet bir yandan güvenlik birimleriyle delilleri ortadan kaldırmaya ve sahte deliller üretmeye çalışır, diğer yandan yargı üzerinden prosedür gereği açılan davanın içini boşaltmayı hedefler. Başlangıçta güvenlik birimleri olayın faillerini hücre yerine kafeteryada ağırlayacak kadar rahatken, devlet kontrolündeki medya da olayı muhaliflerin üzerine yıkmakla meşguldür. Dava ilerledikçe ve soruşturma hakiminin ciddiyeti neticesinde gerçekler ortaya çıktıkça, devlet denen mekanizma baskısını artırır. Soruşturma hakiminin adalet anlayışı karşısında yerel makamlar yeterli olmayınca olaya ulusal başsavcı dahil olur ve “milli menfaat, devletin bekası, dinsizlerle mücadele ve Tanrıya bağlı bir ülke yaratma düşü” gibi argümanlarla başladığı konuşmasını “davayı üçe bölerek tamamlama tavsiyesiyle (!)” bitirir. “Geleceğiniz önünüzde… Bu dava kariyerinizi yapar ya da yok eder… Deneyimime güvenin” diyen ve önceden hazırlanmış bir “Tanık Listesi”ni soruşturma hakiminin dosyasına bırakan Ulusal başsavcıya göre “failler yargılanacak ve adalet yerini bulacaktır; güvenlik personeli idari açıdan soruşturulacak ve polisin üzerindeki baskı ortadan kalkacaktır; davacı taraf hakkında olaylara neden olmaktan dava açılacak böylece muhaliflerin gelecek seçimde iktidar olması engellenecektir”.

Uzun yıllar önce izlediğim bu filmi yeniden hatırlamama neden Dink Davasını X Davası olarak tanımlamama neden olan şey Hrant Dink’in anılmasına ilişkin sosyal medya paylaşımlarıydı. Evet bundan tam 17 yıl önce masum bir gazeteci, sırf etnik kimliğinden dolayı derin devlet mekanizmasının hedefi olmuş ve suikaste kurban gitmişti. O dönem ki bazı kamu ve güvenlik personelinin çabasıyla en azından olayın faili yakalanarak mahkemeye getirilmiş, su