"Adaletin Gölge Bekçileri"

Gölge gibi süzülürler hukukun sisli koridorlarında, kendini "Adaletin Bekçileri" zanneden bu kişiler. Hukukun en yüce koruyucusu olduğuna kendilerini inandırmış, kariyerlerinin solgun yaprakları arasında bir meşruiyet ararlar. Her durumda hukukun katı prensiplerini uyguladıklarını savunurken, aslında kendi dünya görüşlerinin dar çerçevesine hapsolmuş bir zihniyetin esiri olmuşlardır. Demir gibi ilkeli bir duruş sergilediklerini zannederken, hukuki gerçekleri kendi bakış açılarıyla eğip bükmeleri, onların en büyük kör noktasını oluşturur. 

Önemli her hukuki karar veya uluslararası mahkeme yargılaması sahne aldığında, "Adaletin Gölge Bekçileri" perdeyi aralar ve olayları kendi kişisel prizmalarından süzerek yorumlamaya çabalar. Hukukun ve adaletin nesnel yorumcuları olduğunu iddia ederler, fakat gerçekte yorumları subjektif ve tek yönlüdür. Uluslararası mahkeme kararlarını eleştirirken "siyasi" damgası vurur, oysa bu eleştirileri kendi siyasi önyargılarının bir yansıması olduğunu görmezler.

Bu kişiler, hukukun karmaşık dünyasında yolunu kaybetmiş bir gezgin gibidirler. Hukuki yorumlarındaki hatalar ve önyargılar, adalet anlayışlarının dar sınırlarını da çizer aslında. Hukukun kesin ve tarafsız bir savunucusu olduklarını düşünürken, aslında hukuku kendi siyasi ve kişisel amaçları için bir araç olarak kullanırlar. Bu durum, onların hem hukuki hem de etik açıdan ciddi bir çelişki içinde olduklarının işaretidir.

"Adaletin Gölge Bekçileri", her hukuki tartışmada kendilerini sahnenin merkezinde zanneder. Diğerlerinin yorumlarını "algı operasyonu" olarak nitelendirirken, çoğu kez farkında olmadan kendileri de bir algı yaratma ustası haline gelir. Hukuki kararların ‘doğru’ yorumlarına karşı çıkarken, kendi görüşlerini ‘mutlak doğru’ olarak sunarlar ve bu süreçte, kendi yarattıkları algının farkında bile olmazlar.

Eleştirilerinde, k