VE BİZ…

Batının, “temizlik imandandır” ölçüsü bulunmayınca, kirli bir hayat yaşaması son derece normal. Ama… Bazı okuyucular, aktardığımız notlardan yola çıkarak, asıl kendimize bakmamız gerektiğini yazmış. Haklılar. Zaten bu yazıda ona temas etmeye çalışacağız. Yani yukarıdaki ölçünün asıl muhatabı olan kendimizle ilgili bazı somut örneklere bakacağız… Yemeklerden önce ve sonra ellerin yıkanması gerektiğini bize, kendisini takip ettiğimizi söylediğimiz, Peygamber Efendimiz (s.a.v.) buyuruyor. Hani? Kaçımız uyguluyoruz? Misvak kullanımının dişlerimiz ve ağız sağlığımız için ne kadar faydalı olduğunu artık ilim adamları söylüyor. Bunu bize yine Alemlerin Efendisi (s.a.v.) 1500 sene önce söylemiş. Hani? Kaçımız misvak kullanıyor veya kaçımız her 6 ayda bir de olsa diş doktoruna gidiyoruz? Hele bazı inançlı insanların, sapsarı dişlerle, iletişim kurmaya çalışmaları, ailelerine yaklaşmaları ve bakımsız dişlerin de verdiği ağız kokusuyla çocuklarını öpücük yağmuruna(!) tutmaları nasıl anlatılabilir ve ne kadar hoş karşılanabilir? Karşımızdaki insanların da haklarını gözetmeli değil miyiz acaba? Her vakit birilerinin karşısına çıkıp, mesaj veren veya bir şeyler anlatan veya işi gereği bilgiler aktaran insanların da bu anlamda daha hassas olmaları, ağız ve diş sağlığına dikkat etmeleri gerekmez mi? Tuvaletten çıktıktan hemen sonra ellerin yıkanması gerektiğini bildiğimiz halde, sadece 5-10 saniyelik suyla ıslatmadan, acaba nasıl bir temizlenme bekleyebiliyoruz? Güzel kokular sürme âdetini de neredeyse kaybettik gibi. Bunu da Rehberimiz (s.a.v.) söylemiş değil miydi? Sokaklara çöp atma… Hele de yanlarında çocukları varken, sorumsuzca sokakları kirleten ebeveynler, acaba bilmezler mi ne büyük bir sorumsuzluk sergilediklerini? Her şeyi kaydeden ve annesini babasını taklit ederek büyüyen çocukların şekillenmesinde bunun ne kadar önemli olduğu gerçeğini neden göz ardı ediyoruz acaba? Olur olmaz yerlere tüküren ve de hem insanların haklarına giren, hem çevreyi kirleten, hem