Günümüz için bir örnek

İlk iman eden erkeklerin birincisi. 

Sadakatte, cesarette, cömertlikte, malını, varlığını Allah (celle celâlüh) yolunda feda etmede hayırda, yarışta hiç geçilmeyen ve geçilemeyecek bir öncü.  Üç yıllık türlü meşakkatlere ve eziyetlere maruz kaldığı boykot döneminde... Açlıkta, yoklukta...  Evinden çıktığında geri dönememe, eve geldiğinde dışarı çıkamama tehlikesi altındayken de...Uğradığı baskı ve zulüm nedeniyle doğup büyüdüğü yerini yurdunu terk etmede de…

Ve biricik kızı, pak validemiz Hz. Aişe’ye (r. anhâ) atılan çirkin iftira karşısında bile...Ve daha neler karşısında da sabır, metanet ve fedakârlığı…Mukaddes yolculukta ve Sevr’de Allah Resûlü’nün (sallallâhü aleyhi ve sellem) yanından ayrılmayan, O’na bir tehlike gelir diye pür dikkat teyakkuzda oluşu üzerine Allahü Teâlâ’nın vahyiyle Kur’an-ı Kerim’de doğrudan işaret edilen "iki kişiden ikinci".

Bedir’de, Uhud’da, Hendek'te, Hayber'de, Tebük'te ve diğer tüm savaş ve gazve meydanlarında Efendimize (sallallâhü aleyhi ve sellem) siper olan cesur bir savunucu.  Hz. Peygamber’in (sallallâhü aleyhi ve sellem), " Benden sonra peygamber gelecek olsaydı, o (Ebû Bekir) olurdu.” hitabıyla şerefyab olmuş bir inci.  Başta kader-i İlâhî’nin sevki, Efendimizin (sallallâhü aleyhi ve sellem) işaret ve beşareti, sonra ümmetin en seçkinlerinin (ashab-ı kiram) icmâı ile Raşid Halifelerin birincisi. 

 Onun, diğer yıldızların en önüne geçerek Kutup Yıldızı olmasına,  "Sıddık" ünvanı almasına ve daha yaşarken cennetle müjdelenmesine vesile olmuştu.  Bu büyük payeye belki herkes ulaşmak ister. İhtimal çokları da bazen hayâlen kendini o kutlu insanların yerine koyar, gıpta ile bakarak “Keşke ben de o zamanda yaşasaydın ve onların yerinde veya onlarla olsaydım.” der… 

 Hattâ Millî Şairimiz merhum Âkif,