Onlar her yerde

Türkiye’den 4 bin 300 kilometre uzakta Kazakistan’daydım geçen hafta. Ortak bir geçmişe sahip olduğumuzu ve oralara yıllar önceden giden eğitim gönüllülerinin olduğunu biliyordum. Astana Havalimanı'na zihnimde bu düşüncelerle, beni bekleyen sürprizden habersiz indim. Pasaport kontrolü için sıraya girdiğimde genç bir delikanlı bana doğru yaklaştı ve “Türk müsünüz” dedi? Şaşırdım. Çünkü bu kadar kısa süre içerisinde karşılaşmayı beklemiyordum açıkcası onlardan biriyle. Yüzümdeki tebessümü fark etti yanımdaki meslektaşlarım. Önce hepimiz “bu kadar çabuk mu?” dedik. Sonra Elhamdülillah deyip 20 yıl önce Kazakistan'a bu tohumları atanları hayırla yad ettik. Astana Ekonomi Forumu’na katılmak için Kazakistan’daydım aslında. Forum’da Türk iş adamları ile karşılaşmadım ama Türkçe bilen Türkiye sevdalısı Kazak gençlerin oradan oraya koşuşturmasına şahit oldum. Sonradan öğrendim forumda görevli gençlerin bir çoğunun Türk okulu mezunu olduğunu. Aklıma Türkiye’de yaşananlar, Türk okullarına ve o okullarda çalışan yiğitoğlu yiğitlere atılan iftiralar düştü birden. Nasıl olur diye düşünürken kendimi Astana’daki Türk okullarından birinde, Nurorda Uluslararası Kazak-Türk Okulunda buldum. KAZAK DIŞİŞLERİ BAKANI’NIN SAMİMİ İTİRAFI Okulun girişindeki panoda yer alan resimler dikkatimi çekti. Fotoğraf kareleri bile anlatmaya yetiyordu aslında okulu ve başarılarını. Olimpiyatlarda kazanılan madalyalar, devlet büyüklerinin okulu ziyaretleri sırasında çekilmiş kareler süslüyordu okuldaki şeref panosunu. Tam Kazakistan Cumhurbaşkanı Nursultan Nazarbayev’in okulu ziyareti sırasındaki resimlere takılmışken gözlerim Cumhurbaşkanı Abdullah Gül’ün de okulu ziyaret ettiğini anladım resimlerden. Resim karelerinde Cumhurbaşkanı Gül’ün yüzünden eksik etmediği tebessümü, Türkiye’yi temsil eden bu ilim ve irfan yuvalarından duyduğu haklı gurur olarak yorumladım. Sonra bir film şeridi gibi geçti gözlerimin önünden 17 Aralık sonrası yaşananlar. Bir atılan iftiraları düşündüm bir de duvardaki resimlerde mevkidaşının yanın